Siberian Husky najwieksze forum rasy husky

Arwilla · Wysłany: Wto 12:08, 22 Mar 2011 Temat postu:

Wychodzi na to, że podświadomie, od początku stosuję zasady wyznaczania hierarchii, od których się tak odcinam.... Zdziwiony

I chyba coś w tym jest...

Aha... i co do "trzepania" psa...
Może dlatego nigdy tego nie musiałam robić, bo psu wystarczył mój groźny ton głosu...
Jeśli Twojemu nie wystarcza - to raczej go nie trzep od razu...
Bo to może w nim wzbudzić większą agresję... wynikającą z frustracji... a ta z kolei może wynikać właśnie z problemów z komunikacją....

Znowu motam?... Niepewny

To tak jak z dzieckiem...
Jeśli moje dziecko wie, że nie wolno dokuczać psu, a jednak to robi, ja zwracam uwagę raz, drugi i nie pomaga, wyprowadzam do pokoju, tłumaczę znowu, bez efektu, sadzam na 10 minut na karnego jeżyka i znowu nic, po czym "trzepię" ścierką" - to choć niewychowawcze, jest to dla dziecka bardziej zrozumiałe, niż "trzepanie" ścierą przy pierwszym wsadzeniu psu palca do oka... dziecko nie zrozumie za co matka "trzepnęła"...
Z psem jest tak samo...

Żeby nie było - nie jestem zwolenniczką "trzepania" psa... Hyhy

Kasia · Wysłany: Wto 12:18, 22 Mar 2011 Temat postu:

Widzisz Olka ja myślałam tak jak Ty- spokojny łagodny chętny do zabawy , rozrabia z dzieciakami - nie wiem co mu odbiło? Wybiegany też jest bo mąż odchudza się i codziennie rano z nim biega, a wieczorami biega luzem na boisku szkolnym( stróż jest fajnym gościem i karze jedynie sprzątac po psach), wciągu dnia tez ma kilka spacerów bo tak sie nauczyliśmy że jak ktoś wychodzi to zawsze zabiera go ze soba. Posłuszny też jest nigdy nie musiałam krzyczeć : idź, stój, czekaj zostaw, nie rusz, on nawet naszego szczurka toleruje i nic mu nie robi, parę dni temu razem ze szczurzycą jadł z jednej miski, a chyba w niedzielę z Bartkiem łupali orzechy-śmiechu było mnóstwo, Brunowi szło lepiej, a później Bartek podbierał mu te rozłupane(wiem niehigieniczne). Dlatego nie wiem co jest?
Może - wiesz wybrzydzał przy żarciu, teraz daję i jak nie zje zabieram, przestał grymasić, no może czasami nie zje, i zaczął się bać że będzie głodny i stąd walka o jedzenie, do tej zmiany jedzenie stało cały czas jadł kiedy chciał i może dlatego nie przykładał do żarcia żadnej wagi i każdy mógł dać mu i zabrać a teraz tylko ja. Zresztą muszę to sprawdzić dziś wieczorem, czy tylko Kacper czy Bartek i mąż również spadli w jego hierarchii. Mam cały czas nadzieję że to był taki jednorazowy pokaz siły.

Meg · Wysłany: Wto 12:23, 22 Mar 2011 Temat postu:

Kasia · Wysłany: Wto 12:30, 22 Mar 2011 Temat postu:

Arwi ja mogę z nim zrobić wszystko! Nie raz już go pacłam(lekko) i nie pokazał zębów, podnieść, kazać zejść, wskoczyć, podaje mu witaminy otwierając paszczę, czyszczę mu zęby, przyciągnę do siebie za ogon- nic, on ode mnie da sobie zrobić wszystko! Myślałam że od domowników również.
Słucha mnie na słowo i naprawdę rzadko podnoszę głos. Ja nie mam problemu z komunikacją z nim, gdzieś po drodze musiały się jednak zaburzyć relacje Bruno - Kacper. Jak napisałam sprawdzę co z pozostałymi. Kacper ma 11 lat i mało zajmuje się psem, może też dlatego.

emka · Wysłany: Wto 17:27, 22 Mar 2011 Temat postu:

Mój jak dostanie miskę z jedzeniem, a ja go próbuję w tym czasie pogłaskać, to na mnie warczy. Normalnie się mnie słucha, nie podejdzie do miski dopóki mu nie pozwolę, jak stawiam ją na ziemi to czeka aż dam mu znak, że może zacząć jeść, ale jak już do miski dopadnie, to absolutnie nie można do niego podejść. Jak zbliżę rękę do miski, to też jest warczenie. Nie wiem, czy byłby w stanie mnie ugryźć, bo jeszcze nigdy mnie nie dziabnął, ale te sygnały wysyłane przez niego nie brzmią ciekawie. Mój poprzedni pies był nieobliczalny, ale jeśli chodziło o jedzenie, to można go było głaskać i nawet nie warknął nie mówiąc o ugryzieniu.
Smaki zawsze dostaje z ręki, ostatnio uczyłam go wyczuwać moment, kiedy za mocno mnie złapie za palec w momencie odbierania smaka i już teraz potrafi odróżnić, kiedy jest ok, a kiedy nie. Tylko właśnie są problemy w momencie kiedy już jest przy misce. Jak już wyliże miskę do czysta i chcę ją zabrać, to muszę poczekać kilka minut aż o niej zapomni, bo jak dopiero co skończy jeść, a ja złapię za miskę, to zagarnia ją obiema łapami i warczy. Z dorzucaniem do miski karmy kiedyś próbowałam, ale też było powarkiwanie (widocznie byłam za blisko).
Piszecie, że nie można okazywać lęku w takich momentach, ale ja widziałam, co kiedyś pies (nie mój) zrobił małemu dziecku w momencie, gdy się do niego zbliżyło, kiedy jadł. Chłopiec do tej pory ma blizny na twarzy. Od małego byłam uczona, że jak pies je, to absolutnie nie można się do niego zbliżać i chyba będę się właśnie tego trzymać, bo tak naprawdę nie wiadomo, co w psiej głowie siedzi.

superzocha · Wysłany: Wto 18:55, 22 Mar 2011 Temat postu:

A ja od małego uczylam Lady, że każdy może zbliżyć sie do miski a nawet w niej grzebać... Moja córa tez grzebie psom w michach i nic jej nie robią. Lady nigdy nie warknęła nawet jak jej z psyka wyciągam kość czy jakieś świństwo znalezione na spacerze. Przy małym dziecku to ważne bo właśnie łatwo o tragedię jeśli pies jest agresywny w czasie jedzenia.

Pies mojego ojca taki właśnie jest. Nawet moi rodzice nie mogą zbliżyć się do niego jak ma jedzenie... Tyle, że oni zrobili to na własne życzenie... No i Max nie znosi dzieci... Ugryzł moją córe w palec i ma ona zakaz zbliżania sie do niego.

Dlatego właśnie ja Lady i Lily uczyłam od maluśkiego szczeniaczka, że w jedzeniu może każdy grzebać. Lady tylko nie daje zbliżyć się do michy innym psom... Chociaż Lily od pewnego czasu ma ten przywilej i nawet razem jedzą z jednej michy Kwadratowy

92_Spiro · Wysłany: Wto 19:02, 22 Mar 2011 Temat postu:

Mój ma 4 mc, ale ja i mama możemy mu zabrać miskę i w niej grzebać... ale jak się go głaszczę, to powarkuje lekko ale tylko jak toja lub matka. A jak ktoś inny to masakrycznie to słychać... wczoraj kazałem siostrze wsadzić mu rękę do miski to ja prawie dziabnął ale w odpowiednim momencie krzyknąłem Spiro i się momentalnie zatrzymał.... aha i on kątem oka patrzy na siostrę jak je i jak się ona lekko poruszy to już warczy

Ajak dostanie kość czy coś t już nie ma bata, nawet mi nie odda, mogę koło niego siedzieć ale jak będę chciał zabrać to się nawet z kłami rzuci delikatnie.

Aha i jak coś je kość itp. to jak siostra go zawoła po imieniu to już warczy Smile

Kasia · Wysłany: Wto 19:58, 22 Mar 2011 Temat postu:

No , ale mi się już trochę sytuacja rozjaśniła. Przemyślałam i chyba wiem o co chodzi, po prostu u nas w domu to ja rozporządzam jedzeniem, tylko ja gotuję, przygotowuję i rozdaję posiłki. Mąż i dzieciaki nie zbliżają się do kuchni i nie karmią Bruna, jemu się wydaje że ja żądze(chociaż komuś!)
Przed chwilą dałam mu kość i tylko ja mogłam mu ją zabrać bez żadnego sprzeciwu. Będę musiała popracować trochę nad regułami w domu, dzieciaki i mąż muszą więcej zajmować się głupolem, karmić, trenować, uczyć. Boję się tylko, że wytrenowanie Bruna może okazać się błahostką w porównaniu z nauczeniem rodzinki jak zajmować się psem. W dodatku on jest strasznie zazdrosny o mnie, kiedy Kacper siada mi na kolano Bruno spycha go mordą, gdy mąż chce się przytulić włazi między nas, a gdy wracam do domu tak mnie wita i osacza że nikt nie może się do mnie zbliżyć, wydaje mi się że zbyt mocno się do mnie przywiązał - tylko do mnie.

olka1912 · Wysłany: Wto 20:45, 22 Mar 2011 Temat postu:

napisałam taką ładną notkę i przy dodawaniu miałam awarię neta Sad

ale chciałam Ci Kasiu powiedzieć że mam to samo.
Barry jest strasznie o mnie zazdrosny

Arwilla · Wysłany: Wto 21:15, 22 Mar 2011 Temat postu:

Dziewczyny... litości... to nie jest zazdrość.... Sad

To właśnie są bardzo niepokojące objawy...

Kasiu, i co robisz, jak Barry spycha mordą syna?
Albo jak pies włazi na kanapę, wciskając się między Was?

olka1912 · Wysłany: Wto 21:26, 22 Mar 2011 Temat postu:

nie Barry a Bruno Wink

może i nie jest to zazdrość ale tak to wygląda

może ja odpowiem co my robimy jak Barry włazi między nami,a więc nie karcimy go tylko bawimy się z nim,on potem zmęczony idzie spać Very Happy

i wszyscy są zadowoleni,bo później już się między nas nie pcha:D

Meg · Wysłany: Wto 23:16, 22 Mar 2011 Temat postu:

Olka ty traktujesz psa jak człowieka chyba..

Pies to PIEEEES. NIE CZŁOWIEK. Nie można psa traktować jak czlowieka. Pies nie odczuwa takich uczuć jak człowiek.
Nie można zapominac o tym że pies nie jest człowiekiem, bo przez to pies może nie być do końca szczęśliwy.

Nie tłumaczcie psich zachowań w taki sposób jakbyście opisywali człowieka

siwa152 · Wysłany: Wto 23:34, 22 Mar 2011 Temat postu:

A ja myślę, że pies może być zazdrosny. Mój labrador jak tylko podchodzi do mojej mamy żeby ją pogłaskać to od razu podbiega Ciapek (drgi pies - kundelek) i odsuwa Zorze na bok, żeby to jego głaskać. On dla mamy w ogień by skoczył.

Meg · Wysłany: Wto 23:50, 22 Mar 2011 Temat postu:

Nie zostało stwierdzone nigdzie to że pies odczuwa uczucia w ten sam sposób co człowiek. Owszem - badania o depresji były, ale to inna brocha no i daaawno. Byc może w przyszłości ktoś dowiedzie badaniami że psy uczucia złożone posiadają. Jak narazie to się nie udało i szczerze wątpie że się uda.

Kasia · Wysłany: Śro 8:36, 23 Mar 2011 Temat postu:

Nie wiem czy to jest zazdrość tak napisałam bo przypomina zazdrość. Jemu się chyba wydaje, że ja i on to taka para alfa, a reszta jest niżej w hierarchii, tyle że muszę to zmienić. Bruno nie może męża i dzieci rozstawiać po kątach i tylko mnie słuchać. Teraz jak sobie przypominam, to wiele razy słyszałam od Krzycha - Kasia powiedz mu... żeby oddał laczka, albo zszedł z kanapy albo zawołaj go już bo chcę wracać do domu, nawet smycz przed spacerem tylko ja mogę mu założyć. Nie zwracałam na to uwagi przyjmowałam to jak coś naturalnego, ale teraz zaczął pokazywać zęby i nie podoba mi się to.
Pytasz Arwi co robię jak nas rozdziela, albo przegania ode mnie dzieciaki, tak jak pisze Olka do tej pory był to przyczynek do wygłupów i zabawy. Teraz wiem że powinnam kazać mu odejść, ale no właśnie ja czy mąż, dzieciaki - ich nie słucha, może pokazywać zęby, a gdy ja nie pozwolę mu przy sobie usiąść odbierze to jako karę, tylko za co? Jestem skołowana, pojawił się problem i muszę sobie z nim poradzić, ale obawiam się żeby czegoś jeszcze bardziej nie popsuć.
Bruno w tym psim łebku sobie coś tam poukładał, a ja muszę to odkręcić.
Jeśli macie jakieś pomysły jak przywiązać go bardziej do dzieci i żeby zmienił hierarchię to piszcie.