Siberian Husky najwieksze forum rasy husky

olka1912 · Wysłany: Śro 16:31, 23 Mar 2011 Temat postu:

doskonale rozumiem Wink

tylko że nam taki układ pasuje...
Jakby nie patrzeć Barry jest częścią naszego zycia.
Gdybym go miała traktować tylko jako psa nie byłby szczęśliwy.
No bo sama powiedz brałabym np pod uwagę psa wybierając się na wakacje? przy budzie go nie zostawie przecież.Nie liczy się tylko nasze dobro,ale też dobro psa.To od nas zalezy jaki on jest.mój nie jest agresywny do NIKOGO,nie ważne czy to zwierzak czy człowiek on się cieszy na widok wszystkich

Arwilla · Wysłany: Śro 21:15, 23 Mar 2011 Temat postu:

Ola...Nie rozumiesz Meg...
To trochę tak, jak w tym dowcipie, gdzie rozmawia dwóch facetów:
- byłeś pan dziś na targu?
- aaa, faktycznie, piękne słońce...

Ona o traktowaniu psa jak psa, a Ty o przypięciu go do budy...
Ja traktuję psa jak psa... nie jest u mnie na pierwszym miejscu... Na pierwszym miejscu u mnie jest dziecko... potem ja, potem mąż, mama, siostra... pies jest gdzieś za nimi... co nie znaczy, że go głodzę, przywiązuję do budy, czy biję...

Chyba trzeba tą dyskusję gdzieś przenieść...
Może jutro wykrzeszę odrobinę sił na to... Wink

Meg · Wysłany: Śro 21:28, 23 Mar 2011 Temat postu:

Zapewniam cię że ja traktując psa jak psa dbam o jego czas, aby sie nie nudził, aby stymulował mozg. Tylko w psi sposób. To jest naturalna kolej rzeczy

olka1912 · Wysłany: Śro 21:41, 23 Mar 2011 Temat postu:

Arwilla ja nie mam dzieci

rodzice ze mną nie mieszkają,z mamą nie utrzymuję kontaktu,a z siostrą mam sporadyczny kontakt gdyż mieszka w Anglii.
może dlatego pies jest dla mnie tak ważny,a może też dla tego że od dzieciaka u nas w domu zawsze był pies,który spał w łóżku i miał wszystkie przywileje "ludzkie".
Nie chcę się kłócić Meg ale takie gdybanie nic nie da.Nie trafiłam na agresora i z tego się cieszę Wink

Wybacz Kasiu że to się dzieje w Twoim wątku.

Kasia · Wysłany: Czw 6:46, 24 Mar 2011 Temat postu:

Wasze rozmowy dużo mi dają gdyż niestety widzę Olka, że rozpuściłam Bruna do granic niemożliwości.Jeszcze niedawno napisałabym i dobrze mi z tym, ale niestety teraz tak nie jest.
Moja rozbujała wyobraźnia podpowiada mi co mogłoby stać się gdyby nie było mnie w domu przy historii z kanapką. Całe szczęście, że Kacper to już nie takie małe dziecko. Bruno tak go dziabnął, że poleciała krew, wprawdzie nie jest to duża rana ale zawsze. Nie chcę nawet myśleć o tym co by było gdyby to był raczkujący brzdąc.
Dzięki Arwi za rady, już od tego zdarzenia w domu trochę pozmieniałam. Teraz rano po bieganiu Kacper daje Brunowi suchą karmę , a że pies zawsze miał na nią długie zęby i trzeba go trochę zachęcić to Kacper nasypuje a później pierwszą porcje daje mu z ręki. Od wczoraj też nie wtrącam się do spacerów, ten kto z nim wychodzi bierze smakołyk - siad - założenie obroży szelek - smakołyk. Do tej pory jak ktoś brał do ręki smycz Bruno automatycznie przybiegał do mnie , reszcie wykręcał łeb, gryzł szelki. Na spacerach moje chłopaki od wczoraj muszą zabierać przegryzki, żeby Bruno bardziej skupiał na nich uwagę bo do tej pory skarżyli się że okropnie szarpał. Cały czas mam kłopoty z kanapą, bo reaguje tylko na moje - na dół, ale myślę że stopniowo oczywiście bez jakiś większych emocji zmienię nawyki Bruna i chłopaków.

Empik · Wysłany: Czw 7:02, 24 Mar 2011 Temat postu:

Jakie to ja mam szczescie ze moje psy nie lubia ani foteli ani łóżka. Bard czasami wskoczy na 2 minuty obwącha i pojdzie sobie a Baster wrecz sie brzydzi łózkiem. Very Happy

Moje psy wiedzą gdzie im wolno wchodzić a gdzie nie. Np. łazienka zakaz ,2 pokoje zakaz, a w innych mogą sobie chodzić, Faktem że w czasie mojej nieobecnosci czasami nawet na 10-11 godzin myszkują po pokojach ale w tych 2 oraz w łazienkach mam pozmieniane klamki.Moje psy same sobie wybrały miejsca do spania i tak spią codziennie. Jeden przy schodach w przedpokoju a Bard na zmiane spi albo w kuchni albo z Basterem przy schodach. Gdzie indziej nie lubia spać prócz balkonu ale teraz rzadko też tam spią. Zreszta zamykam wszystko bo potem zimno.

Generalnie gdyby nie kradły to bym miał oki wychowane psy. No ale faktem jest że Baster też nie lubi jak mu sie przeszkadza w jedzeniu. Potrafi warknąć. Bard przeciwienstwo. Moge nawet kosc mu wyjać z psyka i kompletnie nic nie zrobi. Nigdy przenigdy mi sie nie zdarzyło aby Bard warknął albo nawet grozną miną popatrzył na mnie. Baster owszem... Ale to tylko jak je. Acha i nie lubi jak się go budzi. Bardzo tego nie lubi.

Meg · Wysłany: Czw 7:26, 24 Mar 2011 Temat postu:

Kasia · Wysłany: Pią 10:36, 25 Mar 2011 Temat postu:

Muszę się trochę pożalić bo idzie mi jak po grudzie i wcale nie z winy Bruna. Dzisiaj rano miałam małe spięcie z mężem, on idzie biegać, Bruno skok do mojego łózka a Krzych podaje mi szelki i mówi przygotuj go! Gdy mu powiedziałam że nie tak miało być, to on mi na to że to mój pies i że przesadzam bo jak dzieciaki nie będą mu zaglądać do żarcia to nic sie nie stanie. Kacper też kuz o wszystkim zapomniał. Chyba sobie odpuszczę.

Arwilla · Wysłany: Pią 11:44, 25 Mar 2011 Temat postu:

Spytaj męża, co się stanie, jeśli WASZ pies ugryzie WASZE dziecko?
Odda psa?
Będzie wtedy próbował naprawić relacje?
A co, jeśli będzie wtedy za późno i pies stanie się niebezpieczny?

Nie twierdzę, że tak będzie... i po tym co opisujesz, perspektywa atakującego, wściekłego Bruniaka wydaje mi się nierealna - ale jednak ryzyko jest...
Więc po co ryzykować?
Tym bardziej zdrowiem dziecka?

Wjedź mu na ambicję...
Co to za facet, któremu pies nie daje (?) się ubrać?
Co to za facet, skoro pies go nie słucha...
Co to za hasła "Kasiu, weź go".... Hyhy

Wiesz jacy są mężczyźni... trochę poszydź z niego, może uniesie się dumą... Hyhy

W międzyczasie porozmawiaj z nim...
Co to za gadanie "Twój pies"?
Pies jest rodzinny... Twój, męża, syna... to WASZ przyjaciel i członek rodziny... nie Twój...
Wiadomo,że jeden zawsze robi przy psie więcej niż drugi, ale to nie powód, żeby w ten sposób traktować psa...
Czy z dzieckiem jest tak samo?
Też jest "TWÓJ"?
Przecież to Ty chodziłaś w ciąży, Ty rodziłaś, Ty karmiłaś...
Mąż też mówi w kontekście dziecka "Kasiu, powiedź mu"?

Faceci... Hyhy

Kasia · Wysłany: Pią 11:53, 25 Mar 2011 Temat postu:

Masz rację - faceci! Będę z nim jeszcze gadać, ale czasami są takie dni że lepiej nie wychodzić z łóżka, po tej dzisiejszej sprzeczce mam taką chandrę jak nigdy. Muszę chwilę odczekać aż zacznę znowu drążyć remat. On uważa że nie ma sprawy i w ogóle do wszystkiego podchodzę zbyt emocjonalnie. Wiesz, on mawia - WRZUĆ NA LUZ - mam dość tego powiedzonka!

Arwilla · Wysłany: Pią 12:02, 25 Mar 2011 Temat postu:

Nie smuć się...
To tylko facet - taki gorszy gatunek... Hyhy

(Jest taki fajny kawał:
Gdy Bóg stworzył Adama i Ewę, zapytał ich, które chce sikać na stojąco
- ja chcę!!! ja!!!! - krzyczał Adam...
- Ok. W takim razie Ewa dostaje rozum.... - rzekł Bóg.... Hyhy

)

Przesada nie jest dobra w żadną stronę...
Nie można przejmować się wszystkim i całe życie podchodzić do każdej sprawy śmiertelnie poważnie, ale też nie można w drugą stronę... czyli "nie przejmuj się", "jakoś to będzie"...
Twój chyba przegina w drugą stronę...

Kasia · Wysłany: Sob 7:32, 26 Mar 2011 Temat postu:

Dobry żart - coś w tym jest. Nie chcę go usprawiedliwiać, ale on rzadko bywa w domu - praca - i kiedy już jest chce mieć sielankę i dlatego wszystkie domowe problemy rozwiązuje sama. Na razie skupie się na relacji pies - dzieci, a później zobaczymy.
Dzięki za trochę otuchy, rzadko miewam dołki, ale się zdarzają.